Tasarım Odaklı Düşünme tekniğine ilişkin ilk çalışmalar 1970’li yıllara kadar dayanmaktadır. Bununla birlikte, 1990’lı yıllarda Stanford Üniversitesi’nde ve yine 2005 yılında Stanford Üniversitesi bünyesinde faaliyet göstermeye başlayan d.school tarafından yürütülen çalışmalar bu tekniğe olan ilgiyi günden güne artırmıştır.
Tasarım Odaklı Düşünme veya İngilizce adıyla Design Thinking (DT), inovasyon sürecinde insanı ve tasarımı odak noktaya koyan bir yaklaşımdır. Teknik ile insanların gerçekten ihtiyaç duyduğu ve istediği şeyler nedir? İnsanlar neden hoşlanır veya hoşlanmaz? İnsanların iç görüleri ne söylüyor? gibi sorulara cevap aranarak en uygun tasarım alternatiflerine ulaşılmaya çalışılır. İnsanların talep ettikleri ile üretim yönünden yapılabilecek şeyler uyumlu hale getirilerek müşteri değeri ve pazar fırsatı yaratmaya çalışılır. Böylelikle uygulanabilir bir iş stratejisi üretmeyi sağlayan bir metodoloji karşımıza çıkmaktadır.
Tasarım Odaklı Düşünme, son yıllarda oldukça popüler olmaya başlamış bir tasarım ve inovasyon metodolojisine dönüşmeye başlamıştır. İnsanların işbirliği gerçekleştirme, etkileşimde bulunma ve empati yapma gibi davranış biçimlerini güçlendirerek yaratıcılık ve yenilikçilik becerilerinin gelişmesini sağlamaktadır.
Tasarım Odaklı Düşünme tekniğine ilgi günden güne artmaktadır. Oysaki bu tekniğin söylediği pek çok şey birçok alternatif inovasyon ve yeni ürün geliştirme tekniği tarafından da söylenmektedir. Özellikle müşteri istek ve ihtiyaçlarının doğru bir şekilde toplanması ve analiz edilmesi birçok süreç ve teknik tarafından ifade edilmektedir. Tekniğin başardığı ve diğer tekniklerden bir adım öne geçtiği ise 2 noktası vardır. Bunlar: çevik davranması ve empati kurmasıdır.
İnovasyon sürecinde çeviklik gitgide önem kazanmaktadır. Rekabet, çabuk uyarlanabilirlik, teknolojinin ve taleplerin hızlı değişimi çevikliği zorunlu hale getirmeye başlamıştır. Bu yüzden inovasyon sürecinin önemli aşamalarında Scrum, Kanban, Yalın Girişimcilik, Tasarım Odaklı Düşünme ve hatta Hackathon yarışmaları Şekil 1’de görüleceği üzere oldukça önemli teknikler haline gelmeye başlamıştır. Bu süreç içerisinde müşteri istek ve ihtiyaçlarının doğru ve hızlı bir şekilde toplanması, yaratıcı düşünce ve fikirlerin hızlı prototiplenmesi ve ihtiyacı karşılayacak en düşük özellikli yenilikçi ürünün bir an önce pazara sunulması çevik inovasyonun bel kemiğini oluşturmaya başlamıştır.
(Böhmer, Beckmann & Lindemann, 2015; Morris et al., 2015)
Tasarım Odaklı Düşünme tekniğinin günden güne popülerleşmesinin diğer bir sebebi ise müşteri ile ‘empati’ kurmasıdır. Diğer birçok teknik müşteri beklentilerini beyin fırtınası, anket ve mülakatlar gibi klasik yöntemlerle toplanmayı öngörürken Tasarım Odaklı Düşünme tekniği müşteri ile empati yapılması gerektiğini vurgulamıştır. Müşteriler soru sorup cevap almanın ötesine geçip müşteriyi tanıma, müşterinin gözünden bakmaya çalışma, müşteri davranışlarını gözlemleme, onunla etkileşime girerek onların iç görülerini yakalama gibi unsurlar bu süreç içerisinde önemli hale gelmeye başlamıştır. Bu da klasik mühendislik ve işletmecilik bakış açısının ötesine geçerek farklı disiplinlerdeki insanların da bu tekniğe olan ilgisinin artmasına olanak sağlamıştır.
Tasarım Odaklı Düşünme tekniği farklı ve güzel şeyler söylese de yine de inovasyon ve yeni ürün geliştirme süreci için tek başına yeterli bir teknik değildir. Her şeyden önce teknik, inovasyon süreci içerisinde konsept geliştirme ve test aşamaları ile sonlanmaktadır. Birkaç günlük yapılan çalıştaylar ile ortaya çıkan prototipler ise sadece bir bakış açısı yaratabilmektedir. Bu yüzden QFD, Aksiyomatik Tasarım, FMEA ve TRIZ gibi sistematik tekniklere bu süreçte her zaman destekleyici ve yönlendirici olarak ihtiyaç duyulmaya devam edilecektir. Bu araçlara genel bir bakışı diğer blog yazımdan ulaşabilirsiniz. Bu yazımıza ayrıca İşletme blog sayfamızdan da erişebilirsiniz